Aleją życia idziesz krok po kroku,
ze słowem prawdy i łzą lęku w oku.
Pokornie pośród zawirowań, zwanych życiem
trwasz, ze szczerym, serca swego biciem .

Aleją życia wśród ciepła promieni,
ciemności nocy, ucisku jesieni.
Podążasz Matko dobra i troskliwa
na przekór wiatrom, Ty wciąż uczciwa.

Aleją życia, Ty kroczysz w milczeniu
nieskalana zawiścią, niezłomna w dążeniu
do prawdy, której drogę wskazałaś,
przez miłość, ją Matko nam ofiarowałaś.

Aleją życia idziesz krok po kroku,
pogrążasz się w smutku-tajemnicy mroku.
Wsłuchaj się o Matko, dziecko pieśń swą nuci,
że Ciebie kocha, czemuż więc się smucisz?